Corona & ondernemen

Vanaf begin maart 2020 was Nederland in de ban van het coronavirus. De maatregelen kwamen snel achter elkaar. De regering kwam op 9 maart met meerdere hygiënemaatregelen. Zo werd iedereen aangeraden regelmatig zijn handen te wassen en niet meer in de hand maar in de elleboog te niezen of te hoesten. Sinds die dag wordt ook landelijk gevraagd om geen handen meer te schudden. Inwoners van Noord-Brabant werd opgeroepen zo veel als waar mogelijk vanuit huis te werken. Voor mij op dat moment nog een grote “ver van mijn bed show” Vanaf 12 maart was dat wel even anders.. Iedereen in Nederland werd opgeroepen om thuis te blijven bij klachten als neusverkoudheid, hoesten, keelpijn of koorts. Ook werd gevraagd om sociaal contact te mijden. Bijeenkomsten met meer dan honderd personen werden afgelast. Dat gold ook voor publieke locaties als musea, concertzalen, theaters, sportclubs en sportwedstrijden. Mensen werden geadviseerd zoveel mogelijk thuis te werken. Ouderen en personen met verminderde weerstand werden verzocht grote gezelschappen en openbaar vervoer te mijden. Scholen en winkels waren vooralsnog open. Ik merkte al gauw dat de angst van mijn klanten om naar mijn studio te komen groter werd. In een paar dagen tijd kon ik mijn hele agenda leeg maken, alle opdrachten van studioreportages tot grote klussen buiten de deur werden gecancelled. Langzaam kwam bij mij het besef dat dit menens was. Niet veel later volgde ook de sluiting van scholen, sportclubs, sauna’s, koffieshops en kinderdagverblijven. In supermarkten verschenen in maart bij de kassa spatschermen van plexiglas die moesten voorkomen dat klant en kassière elkaar konden besmetten. Diverse winkels die open mochten blijven, sloten toch hun deuren. Bij de ingang van de winkels die open bleven verschenen sta-tafeltjes met flesjes desinfecterende vloeistof en het verzoek daar vooraf aan het betreden van de zaak gebruik van te maken. Ik dacht alleen maar aan het feit dat ik ondertussen al een paar weken een omzetdaling had van 100%! Zodra het kon schreef ik mij in voor de TOZO, een toeslag voor ondernemers. Als tegemoetkoming op de enorme omzetdaling die de meeste ondernemers hadden.
Op 23 maart werden door het kabinet strengere maatregelen afgeroepen. Rutte noemde deze maatregelen een intelligente lockdown. Groepsvorming van meer dan twee personen in de publieke ruimte werd verboden. Een uitzondering was er voor personen die een gezamenlijk huishouden voerden. Daar gingen (dacht ik) al mijn mogelijkheden om nog als fotograaf te kunnen blijven werken. Ik werd met de dag verdrietiger en zag mijn bedrijf waar ik 25 jaar al mijn liefde en energie in heb gestoken van een gezonde onderneming als een kaartenhuis instorten. Even liet ik mij meegaan in deze neerwaartse spiraal, ik kon niets verzinnen om mijn bedrijf weer een boost te geven. Totdat ik liggend in mijn bed een geweldig idee kreeg. Het idee om gezinnen in de deuropening te fotograferen, op gepaste afstand. Van de leukste foto zou ik dan een set ansichtkaarten laten maken die weer konden worden verstuurd naar iedereen die men zo mist in deze bizarre tijd. Mijn lieven buren bij wie ik het idee als eerste vertelde wilden allemaal wel op de foto. Ik mailde de Hoofddorpse Courant, zij waren zo enthousiast over dit originele idee dat het hun erg leuk leek hier een stuk over te schrijven. Zo kreeg ik bijna een hele pagina, een prachtige publicatie. Het balletje begon te rollen. Gezinnen uit Hoofddorp, Nieuw-Vennep, Haarlem e.o. wilden allemaal gebruik maken van mijn aktie. Het was een win/win/win situatie, ik was weer zo blij dat ik kon werken, mijn klanten waren erg blij met het vrolijke aandenken aan deze moeilijke tijd en hun geliefden waren erg blij met de originele kaarten. De TOZO over de maanden april en mei kan waarschijnlijk worden terug betaald, maar ik doe het met liefde. Het feit dat ik weer even “normaal” kon werken is voor mij goud waard! Heel langzaam gaat Nederland weer stukje bij beetje open. Met een berg maatregelen en do’s en don’ts, maar men durft en mag steeds weer wat meer. Na een grote schoonmaak in mijn studio en de nodige voorzorgsmaatregelen heb ik ook weer de eerste studioreportages mogen doen. Helaas zijn de mensen nog erg terughoudend, iets wat ik ook wel snap, ik zoek ook niets op wat niet echt nodig is…
Ik ben geen ondernemer als ik niet mijn volgende plannetje aan het uitbroeden ben. Dit houdt mij op de been. Tevens heb ik de laatste drie weken al mijn tijd en energie gestoken in het maken van een nieuwe website. Na heel wat frustraties van dingen die niet gingen zoals ik dat wilde ben ik nu aan de welbekende puntjes op de i bezig. Stiekem ben ik trots op mijzelf. Dat ik mij niet heb laten meenemen in de neerwaartse spiraal. Ik heb mijn tijd nuttig besteed door de “kus door de brievenbus” aktie, het maken van mijn nieuwe website, genieten van de zon en als ik ergens een gaatje over had dan ben ik gaan schilderen of mijn hobby macrofotografie gaan uitoefenen. Verder blijf ik hopen dat mijn klanten en hun familie nog steeds gezond zijn, hun baan nog hebben en de drempel durven te nemen om binnenkort weer eens gefotografeerd te worden in mijn studio of buiten. Voorlopig nog even alleen gezinnen, broertjes en zusjes en mensen alleen. Op veilige afstand, met alle voorzorgsmaatregelen die ik maar kan nemen. Ook gaat de deur-aktie gewoon nog door. Veel te leuk om niet te doen! Graag tot ziens!