Fotografiereis maart 2022, dag 4

Fotografiereis maart 2022, dag 4

Woensdag 23 maart
Vanmorgen op tijd op, vandaag een dagje markt. Met een locale taxi gaan we er naar toe. Altijd leuk om mee te maken. Met veel te veel mensen als sardientjes in een blik, een gordel hoef je niet om want je zit toch klem tussen de heerlijk ruikende mensen….. Met een beetje geluk krijg je een kind op schoot of een bak vis. Eén van mijn cursisten moest bijna met haar voeten in een bak vis zitten. Op meerdere plekken onderweg stappen mensen in en uit, een soort stoelendans in de bustaxi. Op een gegeven moment stapte er een vrouw in met een stoffen tas met een klein gaatje erin, door het gaatje stak een kippenhoofd. Ze had net haar eten voor vanavond gehaald. Verser kan je het niet hebben. Op de rotonde stak gewoon een koe over, bizar om te zien hoe alle auto’s, motoren en voetgangers daar omheen draaien. Je ziet heel vaak mensen met een stokje in hun mond, ze kauwen op het stokje. Vandaag heb ik geleerd dat dat een soort tandenborstels zijn. De stokjes bevatten heel veel draadjes en daarmee maken ze hun tanden schoon. Na een enerverende reis kwamen we aan op de markt, een gebied vol met kraampjes met vissen, kippen, geiten, stoffen, kleding, armbandjes, kettingen, manden, pannen enz. Het schijnt dat al de kleding die wij in de kledingbakken gooien voor een groot deel deze kant op gaan. Deze worden op dit soort markten weer verkocht. Toch grappig als je je eigen kleding hier tegen zou komen. Bij iedere kraam wordt je naar binnen geroepen, iedereen wil zijn/haar marktwaarde aan jou verkopen. Als je iets leuks ziet dan begint het spel van onderhandelen. Je kan minstens de helft van de prijs af krijgen door te gaan bieden. De ene keer lukt het, de andere keer niet. Weg lopen en zeggen dat je verder kijkt helpt meestal wel in je onderhandeling. Allemaal hebben we wel wat gekocht.Midden op de markt was een tuktuk tegen een taxi aangereden. Dan volgt er meestal een enorm geschreeuw waar iedereen die maar in de buurt staat zich ermee gaat bemoeien. Vechten zie je ze niet doen, maar verbaal klinkt het wel erg indrukwekkend. Wat mij wel opviel op de markt is dat er soms een prullenbak stond. Dat heb ik echt in al die jaren niet gezien. Alles werd op de grond gegooid. Wat dat betreft zijn ze op de goede weg. Ze zijn er nog lang niet want op plekken waar geen prullenbak staat wordt werkelijk alles op de grond gegooid. Het is één grote vuilnisbelt, daar moet echt nog wat op bedacht worden, daar word je niet gelukkig van. De terugreis van de markt naar huis hebben we in een yellow taxi gedaan. Met zijn 4en op de achterbank. Ook weer een ervaring waarbij diegene die het meest bijdehand is (lees onze chauffeur) voorrang heeft.Onderweg zijn we nog even langs een Europese winkel gereden, want wij Hollanders missen toch een chipje bij de borrel s’avonds.De gekochte stof is meteen naar de kleermaker gebracht. Morgen kan de jurk al gehaald worden. Een kunstenaar die man! Ik ben heel benieuwd.Bij thuiskomst wilden we nog een kopje thee maken in onze buitenkeuken bij de slaapvertrekken. Toen Michele de deksel optilde van de theepot zat daar een enorme spinnenrag/nest met een dikke levende spin erin onder de deksel van de theepot. Hij moet er vanmiddag in gegaan zijn want vanmorgen hadden we nog thee gedronken uit deze pot, hij had het kokende water nooit overleefd. Gelukkig kwamen we er op tijd achter……..Aan het eind van de dag hadden we een workshop djembe spelen. Super leuk om te zien hoe ze na een uurtje al een aardig ritme konden spelen. We hebben de middag afgesloten met een wijntje en een chipje zittend in de ondergaande zon onder de mangoboom. Daarna zijn we gaan eten. We weten altijd buiten, wel met een dak boven ons hoofd. Regelmatig vliegt er een insect voorbij, vanavond kwam er een soort vliegende biddprinkhaan voorbij. Hij zat eerst op de muur maar daarna vloog hij op Michelle haar arm. Lichtelijk in de stress probeerde ze toch rustig te blijven waarna hij weer weg vloog. Klaar voor zijn tweede attack. Michelle was weer de pineut, nu vloog hij in haar haar. Het geluid van een speenvarken was er niets bij…… ik zou hetzelfde reageren hoor, ook één van mijn cursisten, die na Michelle aan de beurt was voor een bidsprinkhanenaanval bleef er bijna in, helemaal toen we hoorden dat ze ook konden bijten……Moe maar voldaan liggen we nu in onze mandjes, even opladen voor een nieuwe dag. Tot morgen!