Fotografiereis november 2022, dag 13

De planning van vandaag was om naar James Island te gaan. Vroeger was dit een slaveneiland. Alle donkere vrouwen, kinderen en mannen werden per boot naar dit eiland gebracht. Met velen moesten ze zonder sanitaire voorzieningen in een kleine donkere ruimte zitten. Alleen de sterke mensen werden per boot daarna naar Amerika gevaren om als slaaf aan het werk te gaan. Tijdens deze boottocht overleeft ongeveer 1/3 de reis de rest wordt ziek of sterft van de honger. Alle dode mensen werden overboord gegooid. Ook bij James Island werden de dode mensen in de rivier gegooid. Het gebeurt vandaag de dag nog steeds dat vissers botten vangen tijdens het vissen.
Het plan was dat we om 9.00 uur zouden vertrekken. Maar er was een miscommunicatie. De chauffeur stond om 7.00 uur al op ons te wachten bij Kairoh Garden. Gauw werden we allemaal opgetrommeld. Met een snel gesmeerd broodje zijn we ietwat gestresst vertrokken richting James Island. Om daar te komen zijn we eerst een uur met de taxi gaan rijden. Onderweg weer veel gezien. Zo passeerden we een kerkhof. Waarvan diverse grafstenen echt langs de weg lagen. De bushalte was bij één van de graven. Diverse mensen zaten op een graf te wachten tot de taxi langs kwam. Niet echt een rustplaats voor de overledene…. We zagen ook een vrouw die worstenbroodjes verkocht. Het verbaast mij niets als deze worden verwarmd door de zon. Vervolgens kwamen we aan bij de ferry. Midden tussen een enorme menigte moesten wij betalen voor de excursie. Niet een slimme plek om met zoveel geld bezig te zijn, het leek wel alsof we aan het dealen waren. Een hele onderneming die ferry, honderden mensen gaan daar aan boord met auto’s, vrachtwagens, motors, koeien, geiten, vissen, kinderen en heel veel bagage.
We waren net op tijd om aan boord te gaan. Na ons werd het hek gesloten. Het kan zomaar 2 uur duren voor de volgende ferry arriveert, dus dat was echt mazzel hebben. Aan board werd van alles verkocht, opladers, telefoons, sinaasappels en onderbroeken. Met een klein uurtje waren we aan de overkant. Daar wachtte een safari-jeep op ons. Om vervolgens nog 45 minuten over wegen te rijden met rood zand. Je wil niet weten hoe we er na deze rit uitzagen. We dachten dat we allemaal al een lekker kleurtje hadden. Maar na een grondige schoonmaak met alcoholdoekjes bleek dit alleen maar vuil te zijn. Na deze safari-tocht zijn we met een kleinere boot naar James Island vervoerd. Op het eiland hing een nare sfeer. Iedereen was stil en onder de indruk van wat onze gids vertelde. Ik voelde echt de negatieve sfeer van het eiland. Het benauwde mij enorm. Achteraf hadden meer mensen daar last van. Na de boottocht waarbij we weer op het vaste land zijn gezet hebben we gezellig geluncht met zijn allen. Na een bezoek aan het slavenmuseum zijn we met de jeep weer naar de ferry gereden. De ferry stond er nog, het leek erop dat we weer mazzel hadden. Wij moesten alvast gaan rennen en onze gids zou gauw kaartjes halen. Bij de boot aangekomen werden we verzocht op te schieten. Maar onze gids was er nog niet. Het is dat er nog een koe de ferry opgeduwd moest worden, dat gaf ons tijd om te duimen dat onze gids het zou redden binnen de tijd. Weer op het laatste moment kwam hij aanrennen en mochten we nog de boot op.
Wat een ervaring! Je kijkt je ogen uit!
Op de terugweg in de taxi zijn we even langs de Europese winkel gereden voor wat chips en wijn.
Na een heerlijke douche waarbij het putje rood kleurde gaan we nu aan de borrel. Cheers!