Fotografiereis dag 7

Fotografiereis dag 7

Vandaag hadden we een relax dag. De cursisten gaan morgen weer naar huis. Ik ga dan met Michelle nog een binnenland trip maken.
Na een heerlijk ontbijt met croissantjes en een vers bruin brood besteld bij een plaatselijke bakker is een deel van de groep met de taxi naar het strand gegaan en een deel lopend. Een wandeling van zo’n 2 uur, een klein deel door het dorp en een lang eind over het strand waar je naast zwerfhonden helemaal niemand tegen komt. Onderweg kwamen we langs Kebba’s beach waar we eerder deze week djembé hebben gespeeld, geluncht hebben en op het strand hebben gelegen. Ik heb veel spullen mee gekregen om weg te geven. Vandaag had ik een shirt mee voor Kebba. Toen we aankwamen stond hij zich te wassen. Je zag alleen zijn volledig ingezeepte hoofd boven wat bamboestruiken uitkomen. Ik zei hem dat hij na het douchen een nieuw shirt kon aantrekken. Het shirt hing ik aan de waslijn voor hem. Dat blije hoofd vol zeep zal ik niet meer vergeten. Er worden heel veel dingen weggegeven door iedereen, zo mooi om te zien hoe dankbaar de mensen daarmee zijn. Zo had iemand een hele stapel frisbees mee. Ze werden uitgedeeld onder de kinderen. Daarna deed diegene die de frisbees gaf voor hoe het werkte om ermee te gooien. Maar geen één kind deed het na. Totdat een kind vertelde dat als hij/zij hem zou gooien naar een ander kind dat hij/zij dan zijn frisbee kwijt is. Ja, daar hadden we even niet over nagedacht….
Al mijn meegekregen spullen ga ik weergeven in het binnenland de komende dagen. Daar hebben ze de spullen nog harder nodig!
Aangekomen bij de strandtent waar we vandaag zouden verblijven hebben we eerst een duik genomen. Er waren enorme hoge golven het scheelde niet veel of ik was mijn zwembroek kwijt, hij hing op mijn knieën…
Grappig om te zien dat de mode die enkele jaren geleden bij ons zo “in” was, door je spijkerbroek net onder je onderbroek te dragen, nu hier helemaal in is. Het blijft een vreemde rage, wijdbeens lopen ze rond om hun broek maar niet af te laten zakken.
Michelle had afgesproken met een Gambiaanse vriend, uren hebben we met hem gesproken over van alles en nog wat. Zoals het vervoeren van vee. Wij hadden al eerder gezien dat als men een geit of een schaap koopt in dit land dat de poten worden vastgebonden en dat het arme dier op deze manier in de achterbak of bovenop het dak van de taxi wordt vastgebonden. Ik vroeg de vriend hoe ze dat deden met koeien. Daarbij worden ook de poten vastgebonden en zo wordt hij met mankracht in een vrachtwagen gelegd. Heavy klusje…
De koeien lopen overal op straten en op het strand. Iedere koe weet waar hij hoort en waar hij s’avonds naar toe moet lopen om eten te krijgen. Waag het niet om met je auto of bus een koe aan te rijden, buiten de schade aan je auto loop je ook het risico dat de boer waarvan de aangereden koe is één van jouw koeien iets aandoet om je terug te pakken. Oog om oog tand om tand…
Vanavond hadden we pasta te eten, na al die dagen rijst met vis en rijst met kip, een aangename afwisseling.
De avond afgesloten met een djembé avond bij kampvuur met Afrikaanse dans. Ik kan daar nooit genoeg van krijgen.