Fotografiereis dag 8

Fotografiereis dag 8

Vanmorgen heb ik een presentatie gegeven met de foto’s van mijn cursisten voor de rest van de groep. Ze zijn altijd erg nieuwsgierig naar wat we allemaal doen. Ze waren erg onder de indruk van het eindresultaat na een week lang theorie en praktijk te hebben gehad. Na de presentatie heeft iedereen zijn kamer leeggehaald en zelfs spin Patrick werd gedag gezegd.
Om 12 uur zouden de cursisten gehaald worden maar Salam belde dat hij een lekke band had. Er moesten gauw twee nieuwe taxi’s worden gebeld anders kwamen ze te laat op de luchthaven.
We hebben nog even een leuke groepsfoto gemaakt voordat iedereen vertrok.
Ons tweede avontuur begon, nu op weg naar het binnenland. De komende dagen zullen Michelle en ik met Salam doorbrengen.
Wij hadden aangegeven rijst te willen kopen om uit te delen in het binnenland. (van het geld van de verkoop van mijn zelfgemaakte ansichtkaarten) Ook wilden we graag de compound zien waar Salam zelf woont.
Bij het eerste rijst winkeltje gaf de verkoper aan dat de rijst al erg oud was. Salam rook aan de rijst en vertelde dat deze niet goed meer was. Op naar het volgende winkeltje. Daar was de rijst wel goed. We hebben onze eerste 3 zakken van 50 kilo gekocht. Toen Salam de zakken wilde pakken liet hij een bak met eten die bovenop de rijst stond vallen. De verkoper raapte al het vlees op van de grond en stopte het terug in de bak. (Waarschijnlijk wordt het straks gewoon weer gegeten….) Daarna reden we verder naar de compound van Salam. Salam wist niet dat we ook een zak rijst voor zijn familie hadden gekocht. Salam vertaalde de dankbare woorden die zijn vader uitsprak en zelf bleef hij maar zeggen dat hij niet wist hoe hij ons kon bedanken.
Op de compound liepen een aantal kinderen rond waaronder ook een heel lief klein schattig meisje. Salam vertelde dat dat meisje van een vriend was die erg ziek is, zo ziek dat hij niet meer voor zijn kind kon zorgen. Sindsdien hebben zij die zorg overgenomen en is het kindje volledig opgenomen binnen hun gezin.
Om te bedanken voor de rijst kregen wij een lunch aangeboden. Met zijn allen uit één bak eten. Rijst met zoete aardappel, pompoen en vis. Aangezien ik niet van vis hou heb ik om de vis heen gegeten. Een heerlijke spicy maaltijd waarvan ik hoop dat mijn darmen dit voedsel ook fijn vonden….
Salam liet ons zijn werkplaats zien waar hij auto’s maakt, een plek buiten. De auto op houten blokken en als hij opgetild moet worden hangt er een touw in de boom boven de auto.
Na het eten zijn we naar de horse and donkey trust gereden, een plek waar ze verwaarloosde paarden en ezels opvangen en weer gezond proberen te krijgen. Ze gaan grote gebieden af om te kijken hoe men voor zijn dieren zorgt. Ze noteren ook alles. Als ze een boer vinden die zijn beesten dusdanig verwaarloost dan worden de dieren in beslag genomen. Later wordt er gecheckt of de boer geen nieuw vee heeft gekocht. Wat een mooi werk doen de mensen die daar werken. Jongeren worden opgeleid als veearts en deze plek wordt regelmatig gebruikt als studieruimte voor studenten. De meest schrijnende gevallen zie je daar lopen van ondervoede beesten tot gebroken benen tot open wonden die de ezels oplopen door te zwaar beladen karren te moeten trekken. Schrijnend! Ze maken van ieder dier een voor en na foto. Bijna ieder dier weten ze op te lappen met heel veel geduld, medicijnen en liefde. Je kan hier uren rondlopen maar aangezien we een druk programma hadden zijn we niet veel later weer verder gereden. Onderweg zagen we een jongen staan die zijn mobiel tussen een elastiek had geklemd wat om zijn hoofd zat. Een soort zelf made koptelefoon. Ach, het werkt toch!
Op de weg naar Abca’s hebben we een hoop verkeersovertredingen gezien. Ik vroeg wat nou precies de regels hier zijn. Die zijn er dus niet! Hoe meer geld je hebt hoe meer rechten je hebt in het verkeer dat dan weer wel.
Onderweg kwamen we een ambulance tegen. Mocht je een ambulance nodig hebben kan het zomaar 2 tot 3 uur duren voor de ambulance bij je is. Het gebeurt dan ook vaak dat een omstander het slachtoffer maar het ziekenhuis bengt met zijn eigen auto.
Rond 7 uur kwamen we aan bij Abca’s Creek. Als verrassing had ik voor Michelle en mij een huisje op palen gereserveerd. Je slaapt binnen, maar om te douchen stap je je badkamer in die uitzicht heeft op de rimboe en geen ramen heeft. Ze adviseren dan ook niets in je badkamer neer te zetten i.v.m. de apen die langs komen.
Na het eten en na wat potjes yatzee met Salam zijn we rond half 12 naar bed gegaan. Onderweg kwamen we wat ratten tegen, niet mijn favoriete diersoort. Dat deed ons besluiten om de ramen dicht te houden van ons huisje. Bij het openslaan van het bed ontdekten wij een flinke verzameling dode insecten. We zijn nog naar de receptie gelopen maar iedereen lag al op één oor. Er zat niets anders op dan het uitschudden van ons beddengoed en “gewoon” te gaan slapen. Na een verfrissende douche (lees: koud water douche in de buitenlucht met een gekko die ondanks de douchestraal op zijn hoofd weigerde om de douchebak te verlaten) zijn we toch maar ons bed in gekropen…..
Op het dak hoor je van alles ritselen, ik geloof niet dat ik een oog dicht doe vannacht. Het leek mij zo avontuurlijk om in zo’n huisje te slapen …..