Fotografiereis dag 9

Na een onrustige nacht met een megaparty van allemaal onverklaarbare dieren op en tussen ons dak maakte het uitzicht vanuit ons huisje alles goed. Tijdens het tandenpoetsen en douchen de apen voorbij zien slingeren dat maak je toch niet vaak mee.
Na onze opmerking over ons ietwat vieze bed van gisteravond is onze kamer vanmorgen compleet gereinigd.
Na het ontbijt zijn we met het busje vertrokken naar een eerste compound. We hadden Salam gevraagd na te denken aan wie we allemaal een zak rijst konden geven. Bij de eerste compound woonden 9 personen. We werden met open armen ontvangen. Altijd als je iets komt brengen wordt het compound hoofd erbij geroepen, dit is altijd de oudste persoon die op de compound leeft. Als dank voor de zak rijst, de bh’s, kettinkjes, nagellakjes, babykleertjes en cadeautjes voor de kinderen kregen wij naast de vele “thank you’s” een rondleiding op de compound en een heerlijke watermeloen. Ze vroeg ons ook even te komen zitten om even met elkaar te praten. Wat een mooie familie en wat heeft Salam dat goed bedacht. Dit was duidelijk een gezin met nog minder comfort op hun compound. Zo heeft dit gezin bijvoorbeeld geen eigen watervoorziening, maar zal er met emmers gelopen moeten worden naar het dorp waar één gemeenschappelijke put is.
Tijd voor de volgende compound, we hadden tenslotte nog meer rijst. Hiervoor zijn we verder de Bush Bush ingereden, soms was de weg bijna onbegaanbaar, maar uiteindelijk bereikten wij een dorpje waar we op gevoel een compound zijn opgereden. Salam kende deze mensen ook niet maar kan zien aan de bouwstijl van de hutten dat ze het niet breed hadden. Salam vertelde dat door onze akties hij ook veel mensen leert kennen. Als je eenmaal iets gebracht hebt ben je voor altijd welkom en zal je altijd herinnerd worden.
Deze familie trommelde iedereen op, alle familieleden en buren, er werden stoelen neergezet, er werd gedanst en gelachen. Ze vertelden dat er vannacht een baby was geboren maar dat de moeder naar het ziekenhuis moest. Na het geven van de rijst en andere spulletjes vroegen ze of ze mochten bidden voor ons. In een gebed waarvan ik geen woord heb verstaan maar waarbij je voelde dat ieder woord vanuit hun hart kwam bedankten ze ons voor ons bezoek en onze meegenomen spullen.
Ik mocht in ruil voor de rijst een pasgeboren baby dragen en mee naar huis nemen. In de hoop dat dat hele kleine ventje bij ons een beter leven krijgt. Ik had hem zo mee willen nemen, je wordt toch verliefd op al die kindjes met de prachtigste ogen?
Toen Michelle de baby vast had vroegen ze allemaal of ze ook een kind had/wilde. Ze vertelde dat ze dat wel leuk vond maar eerst nog een vriend moest zoeken. Er kwam een vrouw naar Michelle toe, trok haar T-shirt omhoog en spuugde links en rechts op haar buik. Jullie hadden het hoofd van Michelle moeten zien. Dit schijnt in combinatie met het gebed van daarvoor te helpen om haar wensen te vervullen. Ik ben benieuwd!
Op de terugweg zagen we een motor rijden waarbij een klein baby’tje op de tank voor de bestuurder lag te slapen. Zo reed de motor door het dorp. Salam vertelde dat veel mensen die in een afgelegen dorp wonen een motor hebben om als het nodig is met hun kinderen naar het ziekenhuis te kunnen rijden.
Onderweg stopte Salam bij een boom, hij haalde een tak van de boom en liet ons de bladeren zien.
Deze boom heette “grandma with the gray hair.”.
Je ziet dat er kleine grijze haartjes op de blaadjes zitten. Ze zeggen dat als je s’nachts de weg kwijt bent en je gaat onder zo’n boom zitten dat je niets kan gebeuren. Er zijn een hoop bijgeloven hier!
Vanmiddag hadden we een massage bij Abca’s Creek. Dat was wel heel fijn na onze onrustige nacht. Het enige nadeel is dat we nu (half 10) helemaal kapot zijn en ons mandje in duiken. Morgenochtend vroeg gaan we nog verder het binnenland in. Spannend, dat is voor ons de eerste keer! Wordt vervolgd….