Fotografiereis 2023, dag 5
Vandaag was voor de cursisten de eerste dag. Op de eerste dag gaan we altijd een wandeling in het dorp maken. De wandeling is niet heel lang maar omdat wij een fotografie groep zijn en overal foto’s van willen maken, doen wij uren over deze wandeling.
We begonnen bij de kleuterschool. Een school met een paar honderd kleutertjes. In diverse klasjes mochten we binnen kijken. Alle lesstof wordt opgedreund en moeten ze luid en duidelijk meeroepen. Ik werd er gewoon emotioneel van, dat kwam zo binnen!
Na het schooltje zijn we naar een kliniekje gegaan. De plek waar zieke mensen naar toe gaan. Het was nu vrij rustig, maar in het regenseizoen ligt het vol met mensen met malaria. Ook mochten we de verloskamer zien, qua hygiëne wil je daar niet bevallen… Een oud baarbed waarvan de leren bekleding zijn beste tijd heeft gehad. Het onderstel is helemaal verroest.
In de kliniek werkten twee Hollandse studenten. Tijdens de uitleg en het invoeren van de gegevens van hun patiënt viel de stroom uit. Dan zit er niets anders op dan wachten tot deze het weer doet, (en hopen dat je tussentijds je werk hebt opgeslagen) Op de muur staan getallen waarmee je kan zien hoe lang iemand is. Het werkt prima, daar heb je geen rolmaatje voor nodig.
De volgende stop was bij Selly’s compound. Daar mochten mijn cursisten los met het fotograferen van alles en iedereen voor hun eerste opdrachten. Er gebeurde zoveel fotogenieks daar om te fotograferen. Zo werd er een huis gebouwd waarbij de mannen in de volle zon aan het werk waren. (alles gebeurt met de hand), er werd buiten gekookt, er werd buiten met een wasbord gewassen, er werden kruiden gestampt, er speelden kinderen en er liepen verschillende dieren.
Na het bezoek aan deze compound zijn we lopend door het dorp weer terug gegaan. Onderweg reed er een auto waarvan de inzittenden zagen dat ik foto’s maakte van een hond. Ze spraken mij aan dat ze dat zo leuk vonden. Toen ik met ze aan de praat raakte zag ik dat het twee mannen waren van the horse and donkeytrust (waar we volgende week ook nog naar toe gaan)
Ze hadden twee honden in de auto die ze hadden opgeknapt. De één had een gebroken poot, de ander een grote wond vol met maden op zijn rug. De honden waren weer genezen en nu gingen ze ze terug brengen naar hun eigenaren. Ik blijf het prachtig werk vinden wat zij doen.
Terug gekomen bij onze compound hebben een paar dames een heerlijke lunch gemaakt. Onderweg hadden ze bij een buurtsuper (3m2 ieniemienie winkeltje) allemaal ingrediënten gehaald voor een heerlijke pastasalade. Voor een paar euro hadden we een grote schaal vol lekkers.
Na de lunch zijn we met Marlies haar auto naar de verloskundige praktijk gereden. Eigenlijk kwamen we één stoel te kort, waarop Marlies bedacht in de achterbak te gaan zitten met de deur open. Haha alles kan hier, dat hoeven wij niet te proberen in Nederland. Marlies maakt altijd eerst een praatje met de mensen waar we op bezoek gaan. Na een tijdje kwam ze ons halen en vertelde ons dat we de full experience kregen omdat er twee vrouwen lagen die net waren bevallen en één vrouw nog aan het bevallen was. Privacy kennen ze niet en het baren doen ze met alleen maar vrouwen. De mannen zijn daar niet bij.
Later kwam de vader van één van de kindjes binnen om zijn zoon (hij had al 2 dochters) te bewonderen. Hij liep recht op zijn kind af en passeerde zijn vrouw zonder haar aandacht te geven. Die arme vrouw had zo hard gewerkt om hun zoon op de wereld te zetten en werd gewoon genegeerd. Volgens mij kennen ze weinig liefde in dit land. Je hoort ook vaak dat ze worden uitgehuwelijkt. Dan snap ik ook dat het niet altijd klikt. Één van de dames van onze groep is bij de kliniek gebleven en heeft mee mogen helpen bij de bevalling. Een half uur na ons vertrek beviel de zwangere vrouw van een meisje. Dat kan je je toch niet voorstellen dat er ineens een wildvreemde bij je bevalling is die je taal niet spreekt? Hier in Gambia heel normaal….
Aan het eind van de dag nog wat fotografielessen gegeven. Daarna zijn we gaan eten. We aten geit (ik had een flashback van een in de boom hangende net de keel doorgesneden geit, waarvan alle delen worden gebruikt. Joost mag weten welk deel er nu in mijn buik zit.
Ik moet eerlijk zeggen dat het heerlijk smaakte, het heeft de smaak en structuur van oma’s draadjesvlees. (Maar dat laatste klinkt toch fijner in mijn oren)
Binnen bij de bar lag een baby op de grond te slapen. Hier lopen de kinderen rond tot ze letterlijk neervallen. Over neervallen gesproken…. lekker slapen.
Related Posts
Fotografiereis 2023, dag 10
Vandaag gingen we van het binnenland terug naar Tanji (het gebied waar we ons Gambia avontuur vorige week zijn...
Fotografiereis 2023, dag 9
Zo! Met dit nachtje slapen in een gewoon bed is mijn batterij weer op 100% opgeladen. Vanmorgen is een deel van de...
Fotografiereis 2023, dag 7 en 8
Wat een nacht! Ik heb (bijna) geen oog dicht gedaan. Het moment van naar bed gaan hebben we zo lang mogelijk...