Fotografiereis maart 2022, dag 11

Woensdag 30 maart
Vanmorgen was de laatste ochtend van deze 10 dagen dat we gewekt werden door de moskee, de hanen en de vogels.
De laatste dag met een broodje mangojam. De laatste keer “goodmorning, did you sleep well”
Vandaag zijn we nog een halve dag op pad geweest met Salam. Hij bracht ons eerst naar een marabout, dat is een Gambiaanse waarzegger. Een oude man zittend op een kleedje op de grond omringd door boeken, stokjes, kettingen, tassen, potjes en kleden.
Salam is ook ooit bij hem geweest, op dat moment was Salam getrouwd met een vrouw die was uitgezocht door zijn ouders. Hij was totaal niet gelukkig met haar. De marabout vertelde dat hij een nieuwe vrouw zou vinden waarmee hij heel gelukkig zou worden, dat is niet lang na zijn bezoek aan hem gebeurd.
De marabout ging bij ons eerst wat zeggen over mij. Hij zag dat ik nog succesvoller zou worden met mijn werk. En hij zag “a long long life” Hij zag dat ik vaak met kinderen werkte (Ik zet ze vaak op de foto) Wanneer ik wilde dat alles wat op mijn pad kwam en wat ik wenste zou uitkomen moest ik rijst kopen of laten kopen. Deze rijst moest met een aantal kinderen opgegeten worden. Aangezien ik vanmiddag op het vliegtuig stap mocht ik dat ook door Salam laten regelen.
Toen was Michelle aan de beurt, zij heeft ook hele leuke dingen gehoord, ik ga niet zeggen wat, want ze moet zelf haar thuisfront nog spreken.
Na de marabout zijn we naar de horse and donkeytrust gereden. Ik had tenslotte een koffer vol halsters uit te delen. Onderweg reed er een vrachtwagen voor ons met in de laadbak een aantal mensen. Tijdens het rijden klom er een jongen van het dak naar de bijrijdersstoel. Best knap….
Niet veel later kwamen we aan bij de horse and donkeytrust.
Prachtig om te zien hoeveel ezeltjes ik kon helpen met de inzamelingsactie uit Nederland. (mijn dank gaat uit naar iedereen die mij hierin heeft geholpen) Ze waren zo dankbaar dat ze zelf een stuk op hun facebookpagina hebben geplaatst en direct een aantal ezels een halster gaven. Omdat de halster-inzameling-actie zo succesvol was en niet alles in mijn koffer paste heb ik een deel verzonden in een container. Helaas komt de container pas in april aan. Maar ik heb de horse and donkeytrust beloofd om in november de rest te brengen. Ik kijk er nu al naar uit om dan weer te gaan.
Nu was het echt tijd om richting de luchthaven te gaan. Onderweg zagen we een meisje, ik schat haar niet ouder dan een jaar of 7, ze duwde een rolstoel voort met haar grootmoeder erin. Zo, dat is zwaar. Ze had het zichtbaar moeilijk, arm meisje….
Niet veel later passeerde er een pick-up truck vol met schoolkinderen (in de laadbak), dat is weer eens wat anders dan een schoolbus. Helaas eindigde onze jeeprit waarbij je zoveel dingen ziet onderweg bij de luchthaven; het eindpunt van onze prachtige reis.
Wil je met mij mee voor net zo’n unieke ervaring, dan kan je je opgeven voor de fotografiereis die eind november dit jaar zal plaatsvinden. Afgelopen week had ik ook een cursist mee die met haar telefoon foto’s maakte. Dat ging zo goed dat mensen zonder camera maar met telefoon ook met ons mee kunnen op de fotografiereis.
Als ik thuis ben zal ik wat foto’s laten zien die mijn cursisten hebben gemaakt. Ik kijk terug op een fantastische week met enthousiaste mensen. Een week waarin we veel hebben gezien en gedaan en waarin de cursisten veel hebben geleerd.
Ik zit nu in het vliegtuig van Banjul naar Amsterdam. Over 6 uur ben ik weer thuis. Klaar om al mijn verhalen te vertellen❤